لرزه بر مُدل اسلام ترکیه !

اردوغان می‌کوشد در همه‌چیز دخالت کند، حتا اینکه مردم کدام فیلم را ببینند و چه بنوشند و بپوشند. به قول یکی از تطاهرکنندگان: او همه چیز هست؛ پزشک، مشاور سلامتی، کارگردان تلویزیون، رئیس موزه، مهندس طراح و شهرساز و در پایان مسلمانی معتقد.

« محبت نیوز» - جنبش اعتراضی مردم ترکیه وارد سومین هفته خود شد. خشونت، ماشین‌های آب‌پاش، شلیک گاز اشک‌آور و گاز فلفل، گلوله‌های مشقی، و یورش به مردم بی‌سلاح سه هفته است که هم‌چنان در شهرهای مختلف ترکیه به چشم می خورد. تا کنون هزاران نفر زخمی و بازداشت و چهار نفر کشته شده‌اند.

به گزارش شهرزاد، دو سندیکای بزرگ ترکیه برای دومین‌بار در سراسر کشور اعتصاب عمومی اعلام کرد. اردوغان در رویارویی با تظاهرکنندگان آنان را 'خس و خاشاک'، تروریست و اقلیتی خواند که از خارج از کشور دستور می گیرند، و بر این اساس تظاهراتی دولتی را سامان داد تا دگربار بر طبل بلندپروازی‌های دیکتاتورسانِ خویش بکوبد. او در این تظاهرات اعلام داشت که دیگر صبرش به سر رسیده است. معترضین نیز همین را می گویند و این‌که دیگر صبر نخواهند کرد و اجازه نخواهند داد تا او ترکیه را به قرون وسطا بازگرداند و بر گُرده‌شان سوار شود. او از پدران و مادران خواست تا فرزندان خویش را به خانه بازگردانند. پدران و مادران اما خلاف رأی او ترجیح دادند همراه فرزندان خویش در خیابان‌ها بمانند.

اردوغان پذیرفته است که تخریب پارک 'گزی' را به آرای عمومی واگذارد، ولی مردم فراتر از آن می‌طلبند و محدودیت قدرت او و پایان خودسری‌هایش را می‌خواهند. آنان می‌گویند ده سال پس از سلطنت، تخت سلطان به لرزه درآمده و تاجش در خطرافتاده است. او می‌خواست مُدل تازه‌ای از اسلام را به جهان عرضه دارد. رشد اقتصادی ترکیه را بهانه‌ای کرد برای برقراری سانسور، محدود کردن آزادی‌های فردی و اجتماعی، بازداشت معترضین، تعطیلی مطبوعات، محدودیت برای سقط‌جنین، تلاش برای ممنوع کردن نوشیدنی های الکلی و... او با استفاده از اعتقادات مذهبی توده‌ها، آنان را علیه دمکراسی بسیج می‌کند و می‌کوشد سلطانی‌گری را ابقا نماید.

تبدیل پارک به مسجد و مرکز خرید بهانه‌ای شد در شورش مردم علیه او و سیاست‌هایش. امید چیرزه، استاد علوم سیاسی دانشگاه زهیر استانبول، می‌گوید: اردوغان همه راه‌ها را برای تغییر قانون اساسی و دستیابی به مقام ریاست جمهوری تدارک دیده بود. اعتراض‌های اخیر آرزوهایش را نابود کرد.

اردوغان تصمیم گرفته بود تا بر پُل در شرف احداث بُسفُر نام سلطان سلیم نهد و سلطان سلیم یکی از جلادان بزرگ تاریخ ترکیه است؛ کسی که در قرن پانزدهم میلادی ده میلیون مسلمان علوی را در ترکیه قتل‌عام نمود. او که خود سنّی‌ست، برای به دست آوردن دل همکیشان خود این نامگذاری را برگزیده است.

اردوغان می‌کوشد در همه‌چیز دخالت کند، حتا اینکه مردم کدام فیلم را ببینند و چه بنوشند و بپوشند. به قول یکی از تطاهرکنندگان: او همه چیز هست؛ پزشک، مشاور سلامتی، کارگردان تلویزیون، رئیس موزه، مهندس طراح و شهرساز و در پایان مسلمانی معتقد.

آراز کیاک، دانشجوی 25 ساله، می‌گوید: 'او در فکر پول است، برای همین به نابودی پارک اقدام نموده. این که در پشت پرده چه می‌گذرد، معلوم نیست. بالاخره مردم باید بدانند. و این حق آنان است.'

یورسو اکه زن روزنامه‌نگاری است که می‌گوید: 'بسیاری از روزنامه‌نگاران در این کشور به خودسانسوری روی آورده‌اند. عده‌ای از آن‌ها در زندان به سر می‌برند.' به نظر او این تظاهرات امیدی در دل ها کاشته است. او خود دگربار کار خویش از سر گرفته و در اینترنت گزارش تظاهرات را می‌نویسد.

ضیا عزیز رقصنده 44 ساله‌ای است که هر روز و شب در میدان تقسیم با رقص دراویش به اعتراض‌کنندگان امید می‌بخشد و از آنان پشتیبانی می‌کند. او ساکن اتریش است و با شنیدن نخستین اخبار خود را به استانبول رسانده است. می‌گوید: 'من نمی‌خواهم که ما مردم در برابر یکدیگر قرار بگیریم. می‌کوشم با رقص خود حتا نظر پلیس‌ها را نیز به جنبش خودمان جلب کنم'.

الیف کاراتاش زن جامعه‌شناسی است که می‌گوید: 'با رشوه و پول به قدرت رسیدند و نتیجه این شد که می‌بینیم. نمی‌خواهم کشورم را ترک کنم. اینجا می‌مانم، زیرا از اعتراض و رواداری معترضین خوشم می‌آید. صلح آرزوی من است و من برای همین اینجا هستم'.

ابرو اوربولان پرستار 40 ساله‌ای است که با فرزند هشت ماهه‌اش در تظاهرات شرکت دارد. او در حالی که عکس‌های سندیکالیست‌های زندانی را نشان می‌دهد، می گوید که شوهرش نیز زندانی است و او خود نیز بازداشت شده بود ولی به خاطر بچه‌اش آزاد شده است. 'آن‌ها ما را تروریست‌هایی می‌نامند که با حزب پ.کا.کا. در رابطه هستند. دیگر بس است... می‌خواهند ما را بترسانند و سرکوب کنند، ولی موفق نخواهند شد.'

سردار دنیز، بازیگر سینما، می‌گوید: ' همه‌چیز داغان شده و آنها در تلویزیون خویش فقط فیلم‌هایی در باره پنگوئن‌ها نشان می‌دهند. من ارزو دارم که فرزندانم اینجا در یک کشور دمکرات زندگی کنند. من دیگر ترسی ندارم، زیرا می‌بینم که تنها نیستم.

با این‌که اردوغان به نیروهای پلیس فرمان برچیدن چادرهای برپاگشته در پارک را داده است، مردم هر شب در اطراف میدان تقسیم دورهم می‌آیند، می‌رقصند و می‌خوانند و بحث می‌کنند. در این شب‌ها موسیقی کلاسیک نیز نواخته می‌شود و مردم تانگو هم می‌رقصند. پلیس می‌تواند مردم را متفرق کند، اما در این شکی نیست که این 'آخرین تانگو' در میدان تقسیم نخواهد بود.

* نقل قول‌ها از نشریات مختلف آلمانی آورده شده است

• By mohabatnews.com
• 1392/03/30