تکفیری‌های شیعه و سنی علیه یک‌دیگر

تکفیر، سلاحی سیاسی برای حذف رقبا و «دیگران» در یک جامعه‌ی مذهبی است. اسلام‌گرایان شیعه و سنی حتی بیش از کینه و دشمنی علیه غیر اسلام‌گرایان، نسبت به هم‌دیگر چنین احساسی دارند.

« محبت نیوز» - حزب‌الله لبنان از علمای دینی و طرف‌های رسمی و محافل مردمی خواسته حمله تمام عیاری را علیه تروریسم تکفیری برای ریشه کنی این پدیده شوم آغاز کنند. (تسنیم ۱ اسفند ۱۳۹۲)

به نقل از خودنویس، پس از دخالت نظامی جمهوری اسلامی و حزب‌الله لبنان در سوریه برای سرپا نگاه داشتن رژیم بشار اسد، مقامات جمهوری اسلامی نیز مدام علیه جریانی به اسم «تکفیری‌ها» سخن می‌گویند. فرمانده‌ی سابق سپاه و مشاور نظامی رهبر جمهوری اسلامی با تقلیل همه‌ی مخالفان رژیم اسد به «تکفیری‌ها» می‌گوید: «اگر با تکفیری‌ها در سوریه مقابله نشود، باید در کشورمان با آن‌ها مقابله کنیم. من باورم نمی‌شود که تکفیری‌ها مسلمان باشند چرا که تا به‌حال سر تعداد زیادی را بریده‌اند. تکفیری‌ها از کشورهای خارجی نیرو می‌آورند. ۲۰ هزار دلار حقوق می‌دهند تا این وحشی‌گری‌ها را انجام دهند. این‌ها بیشتر از آن‌که مسلمان باشند، وحشی صهیونیستی هستند. هم‌چنین وجود آن‌ها یک توطئه عربی صهیونیستی است.» (ایسنا ۱۷ بهمن ۱۳۹۲).

باشگاه خبرنگاران جوان (وابسته به دستگاه‌های امنیتی) حقوق ماهیانه‌ی جنگ‌جویان سنی اروپایی را ۶۰۰ دلار اعلام کرده است (۱۵ مرداد ۱۳۹۲)

این «عرب‌های صهیونیست» کیستند و مشکل مقامات جمهوری اسلامی با آن‌ها چیست؟ آن‌ها چه ویژگی‌هایی دارند؟ خود این مقامات چقدر با آن‌ها تفاوت دارند؟

تکفیری به روایت اسلام‌گرایان شیعه

فرض کنیم چنین جریانی فراتر از «جنگ‌جویان سنی چند ملیتی» علیه رژیم بشار وجود دارد و تعریف مقامات جمهوری اسلامی از جریان تکفیری از واقع حکایت می‌کند.

بنا به تعریف آن‌ها تکفیری‌ها:‍‍‍‍‍‍‍

•-به نام اسلام سر می‌برند و برای جنگیدن پول می‌گیرند (صوفی، ایسنا، ۱۷ بهمن ۱۳۹۲؛ بوشهری مدیر حوزه‌های علمیه، خبرگزاری قرآن، ۱۰ بهمن ۱۳۹۲)

•-کوته فکر ، تنگ نظر و تندرو هستند (ظریف، مهر ۱۶ بهمن ۱۳۹۲)

•-به غیرمسلمان بودن هرکس غیرخودشان باور دارند (نوری همدانی، فارس ۱۳ بهمن ۱۳۹۲)

•-رفتار تکفیری‌ها با چهره رحمانی اسلام در تضاد است (نوری همدانی، ایسنا، ۹ بهمن ۱۳۹۲)

•-آدم‌کش هستند (خطیب نماز جمعه تهران، ایسنا ۱۱ بهمن ۱۳۹۲)

•-تروریست‌اند (معاون عربی و آفریقای وزارت امور خارجه، مهر ۲ بهمن ۱۳۹۲؛ و بسیاری دیگر از مقامات) و

•-سلفی‌اند (معاون ستاد کل نیروهای مسلح، تسنیم ۳ شهریور ۱۳۹۲)

این سخنان و برچسب‌ها هنگامی اوج گرفت که بر تعداد کشته‌های سپاه و هزینه‌های جمهوری اسلامی در سوریه افزوده می‌شد. به بیان مقامات جمهوری اسلامی با گروهی مواجه هستیم که اولن می‌خواهند به صدر اسلام بازگشته و احکام اسلام را اجرا کنند (که سر بریدن یکی از آن‌هاست)، دومن دنیای بسته‌ای دارند (این ترجمه‌ی صفاتی مثل کوته فکر، تنگ نظر و تندروست که تعریف مشخصی ندارند و به صورت برچسب بر هر گروه و دسته‌ای قابل اطلاق هستند) و سومن، برای گرفتن و حفظ قدرت حاضرند به هر جنایتی دست زنند. این مشخصات گروه‌های دیگری را به ذهن متبادر نمی‌کند؟

یک روح در دو بدن

جمهوری اسلامی کدامیک از این‌ مشخصاتی را که گفته شد فاقد است؟ بنا به تعریف مقامات جمهوری اسلامی از تکفیری رژیم جمهوری اسلامی نیز یک رژیم تکفیری است.

در ایران تحت جمهوری اسلامی:

•- سالانه صدها نفر در ایران اعدام می‌شوند (تعدادی نیز در ملا عام) که از حیث نتیجه و تاثیر بر اذهان تفاوت چندانی با سر بریدن ندارد؛

•- مقامات جمهوری اسلامی اگر احساس تهدید کنند حاضرند افراد را در خیابان به گلوله ببندند یا آن‌ها را از پل به پایین پرتاب کنند یا زندانیان را هزار هزار کشته و در بیابان‌ها بدون حضور خانواده دفن کنند؛

•- جمهوری اسلامی هم به حزب‌الله و هم به نیروهای سپاه قدس برای جنگیدن در خارج از مرزهایش پول می‌دهد؛ این رژیم به تروریست‌های وطنی و لبنانی نیز برای کشتن مخالفان پول پرداخت کرده است؛

•-کشتن انسان‌ها اگر مرتد، محارب و باغی تلقی شوند (که بسیار آسان این کار انجام می‌شود) در جمهوری اسلامی یک اصل خدشه ناپذیر است؛

•- مقامات جمهوری اسلامی دغدغه‌ای در به نمایش گذاشتن چهره‌ای رحمانی از اسلام ندارند؛

•-جمهوری اسلامی ۳۵ سال است به عملیات تروریستی در داخل و خارج کشور می‌پردازد یا از گروه‌های تروریست حمایت می‌کند؛

•-اسلام‌گرایان شیعه نیز همانند اسلام‌گرایان سنی خواهان بازگشت به صدر اسلام هستند اما دو روایت متفاوت از صدر اسلام دارند.

از این جهت تفاوت ماهوی میان اسلام‌گرایان شیعه و سنی وجود ندارد. تنها تفاوت آن است که اسلام‌گرایان شیعه در ایران حکومت را به تمامه در اختیار دارند و اسلام‌گرایان سنی تنها دولتی کوتاه مدت در افغانستان داشتند و اکنون برای تشکیل دولت در عراق و شام تلاش می‌کنند. رفتار این دولت نیز بسیار شبیه به هم بوده است.

تکفیر یک سنت اسلامی است

استفاده از سلاح تکفیر یک آموزه‌ی دینی است که در متن قرآن وجود دارد و دسته‌ای از مسلمانان نمی‌توانند دسته‌ی دیگر را از استفاده از آن منع کنند یا دسته‌ای از مسلمانان مسلمانان دیگر را بدان متهم سازند. مهم‌ترین ویژگی گروه‌های اسلام‌گرای سنی آن است که مسلمانان غیر از خود را کافر می‌دانند. در این زمینه نیز تفاوتی میان اسلام‌گرایان شیعه و سنی وجود ندارد. اسلام‌گرایان شیعه نیز علی رغم ادعای وحدت طلبانه توسط برخی از آن‌ها مسلمانان سنی را مسلمان نمی‌دانند. اگر می‌دانستند ۱) برای تغییر مذهب آن‌ها تلاش نمی‌کردند، ۲) به آن‌ها اجازه می‌دادند پرستش‌گاه و مدارس مذهبی خود را داشته باشند، و ۳) آن‌ها را از مشارکت در اداره‌ی کشور و بالاخص اداره‌ی امور خود محروم نمی‌کردند.

تکفیر یک سلاح سیاسی است

احکام مبتنی بر حذف مثل حکم ارتداد یا تفسیق یا تکفیر همه سلاح‌هایی سیاسی برای حذف رقبا و «دیگران» در یک جامعه‌ی مذهبی است. از این سلاح دیگر نهادهای دینی و رهبران مذهبی نیز استفاده کرده‌اند و پدیده‌ی جدیدی در فرهنگ مذهبی به شمار نمی‌رود. شیعیان برای قرن‌ها مورد تکفیر سنی‌ها قرار می‌گرفتند (تحت عنوان رافضی) و آن‌ها نیز به مقابله به مثل می‌آمدند. اکنون که رهبران شیعه در ایران به تکفیر برادران اسلام‌گرای سنی خود می‌پردازند (در دعوای بر سر قدرت و نفوذ و سلطه) برادران سنی آن‌ها نیز به مقابله پرداخته و خواهند پرداخت. این برچسب زنی‌ها معمولن به دعوای لفظی ختم نمی‌شود بلکه دو طرف شروع می‌کنند به اجرای احکام دینی مربوطه که معمولا حذف به هر طریق ممکن است.

افزایش بی‌سابقه‌ی کشتار مسلمانان در افغانستان، عراق، ایران، لبنان، پاکستان، و سوریه به دست مسلمانان ناشی از این تکفیرهای متقابل است. در واقع بخش تکفیر کردن همان تبلیغات سیاسی و جنگی است که دو طرف علیه هم به راه انداخته‌اند. با قدرت گرفتن اسلام‌گرایان (مسلمانانی که به دنبال قدرت از طریق سیاسی کردن اسلام هستند) باید منتظر اوج گرفتن بیشتر این کشتارها بود چون نه تنها شیعه و سنی بلکه در میان خود شیعیان و خود سنیان به اندازه‌ی کافی شکاف مذهبی و عقیدنی وجود دارد تا بستر منازعات سیاسی قرار گیرد. از آنجا که بخشی از مسلمانان باورمند و فعال در خاورمیانه هنوز حل منازعات به روش‌های مسالمت‌آمیز و تقسیم قدرت را فرا نگرفته‌اند (اگر فرا گرفته بودند امروز مدارا و صندوق رای بر آن‌ها حکومت می‌کرد) طبعا به سرعت به خشونت دست یازیده و بساط ترور و بمب گذاری و شلیک گلوله را به راه می‌اندازند.

حائری شیرازی امام جمعه‌ی سابق شیراز در یکی از خطبه‌های نماز جمعه خود (که نویسنده‌ی این متن در آن حضور داشت) می‌گفت که روحانیون بر این باورند که نمی‌توانند غیبت کنند اما اگر بخواهند غیبت کنند فرد مورد نظر را ابتدا تفسیق (فاسق شمردن) می‌کنند که این امر بدان‌ها مجوز غیبت را می‌دهد. در حوزه‌ی رقابت سیاسی نیز آن‌ها اگر بخواهند کسی را از صحنه حذف کنند اول وی را کافر و منافق معرفی می‌کنند و بعد وی را اعدام یا تبعید یا خانه‌نشین می‌سازند.

تکفیری‌های شیعه حتی حاضرند رقبای سیاسی خود از میان باورمندان به ولایت فقیه را نجس‌العین (موجودی که ذاتا نجس است و با شستن پاک نمی‌شود) معرفی کنند: «كسانی كه برای جمع‌آوری رای لابي‌گری می‌كنند و رای می‌خرند تنها جهنم خود را وسيع‌تر می‌كنند؛ البته كه اين‌ها قيامت را قبول ندارند و در ظاهر مسلمان هستند اگر دست خيس در دست آن‌ها بگذاريد نجس نيست اما اينان در جان‌شان نجس‌العين هستند.» (مرتضی آقا تهرانی معلم اخلاق دولت احمدی نژاد و عضو ارشد جبهه پایداری، ایسنا ۲۳ بهمن ۱۳۹۲)

عین همین کار را اسلام‌گرایان سنی نیز انجام می‌دهند. اسلام‌گرایان شیعه و سنی حتی بیش از کینه و دشمنی علیه غیر اسلام‌گرایان نسبت به هم‌دیگر چنین احساسی دارند.

• By mohabatnews.com
• 1392/12/04