رواج دروغگویی در جامعه

نه به سطح سواد گوينده مربوط است و نه به سن و جنس افراد ربط دارد؛ كافي است در شرايطي قرار بگيريم كه منفعت ما در قلب واقعيت باشد.

« محبت نیوز» - خيلي‌هايمان وسوسه مي‌شويم كه براي عبور از بحران پيش آمده، دست به دامن دروغ شويم. معمولن به مساله دروغ به عنوان يك كنش غيراخلاقي و يك رفتار شخصي نابجا نگاه مي‌شود، اما از تاثيرات گسترده اجتماعي و تبعات منفي آن، كمتر سخن به ميان مي‌آيد.

نمي‌توان گفت دروغ، پديده‌اي منحصر به يك كشور يا يك قوميت خاص است، اما رواج و شيوع آن در برخي جوامع، بيشتر به چشم مي‌آيد.

كشور ما نيز از اين آسيب اجتماعي مصون نمانده است و اگر بخواهيم واقع‌بينانه به روابط اجتماعي بين ايرانيان نگاه كنيم اين رفتار ناپسند در حال تبديل شدن به يك رفتار همه‌گير است، رفتاري كه مي‌تواند مانعي جدي در مسير توسعه اجتماعي و اقتصادي هر كشوري باشد.

دروغگويي با منفعت رابطه مستقيم دارد، يعني تا وقتي فردي احساس نكند از بيان يك جمله غيرحقيقي، منفعتي نصيبش خواهد شد، بندرت پيش مي‌آيد لب به دروغ بگشايد. اما سوال اينجاست كه چرا در برخي گروه‌هاي اجتماعي، افراد حاضر مي‌شوند از منافع خود بگذرند و دروغ نگويند، اما گروهي ديگر ترجيح مي‌دهند براي انتفاع بيشتر، به دروغ متوسل شوند.

حميد جعفرنژاد، كارشناس علوم اجتماعي در همين رابطه به «جام‌جم» مي‌گويد: نمي‌خواهم از بُعد شخصي و روانشناسي به قضيه دروغ نگاه كنم، بلكه از منظر جامعه‌شناختي،‌ دروغ و شيوع آن در جامعه به عوامل گوناگوني ربط دارد؛ مثلن سوال اينجاست كه چرا در كشوري مثل سوئد كه اتفاقا آموزه‌هاي ديني در آنجا رواج چنداني ندارد، حجم دروغگويي مردم به يكديگر پايين است ولي در اغلب كشورهاي خاورميانه كه مردمي ديندار دارد، دروغ به امري رايج تبديل شده است.

وي با بيان اين كه جامعه ما، سيستم تنبيه درستي براي دروغ ندارد، تصريح مي‌كند: در بسياري از موارد،‌ نه‌تنها دروغگويان جامعه را تنبيه نمي‌كنيم، بلكه به طور غيرمستقيم به آنها هم پاداش مي‌دهيم.

• By mohabatnews.com
• 1391/08/04